๔ ชีวิตอันไม่สิ้นสุด

๔ ชีวิตอันไม่สิ้นสุด

มีท่านผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า...........
ถ้าเห็นรูปเป็นความศูนย์ ก็จะเป็นมหาสติ
ถ้าเห็นความศูนย์เป็นรูป ก็จะเป็นมหากรุณา

สรรพสิ่งมีขึ้นด้วยขันธ์ ๕ ล้วนเป็นศูนย์
กล่าวคือ ทุกสิ่งเป็นลักษณะแห่งความศูนย์
เพราะวัตถุที่มีรูปร่างที่เห็นด้วยตา
และจิตใจอันไม่มีรูปร่างที่ไม่สามารถเห็นด้วยตา
ซึ่งได้รวมตัวกันเป็นการมีอยู่ของทุกสิ่งในโลกนี้
ล้วนเป็นลักษณะของความศูนย์
ด้วยเหตุที่ “อยู่ในสภาพแห่งความศูนย์” 

ฉะนั้น แม้จะกล่าวว่ามีการเกิด
แต่ก็ไม่มีอะไรที่เป็นของใหม่เกิดขึ้น
แม้จะว่า ดับ ก็ไม่ใช่หมายความว่า
ทุกๆ สิ่งกลายเป็นไม่มีอยู่ในโลกเรานี้
แม้จะมีสิ่งที่มีความมัวหมอง
มีความผ่องแผ้ว มีการเพิ่ม มีการลด
แต่ก็เป็นการเกิดขึ้นอย่างธรรมดา
ซึ่งมองด้วยความลำเอียง
จึงเห็นว่ามีความแตกต่างอยู่ก่อนแล้ว
ถ้าไปตั้งอยู่บนที่สูงอีกชั้นหนึ่งแล้วมองดูโดยทั่วไป
คือยืนอยู่บนสิ่งทั้งหลายทั้งเวลาและขอบเขต
ใช้ตาแห่งจิตอันแท้จริงมองดูไป
 

ก็จะรู้สึกว่า......
ทุกสิ่งไม่มีการเกิด ไม่มีการดับ
ไม่มัวหมอง ไม่ผ่องแผ้ว ไม่เพิ่ม ไม่ลด
การปฏิเสธที่ว่านี้ มีเพียง ๖ ประการ
ความจริงมันมากกว่า ๖
แต่ใช้ ๖ มาเป็นตัวแทน
เพราะถ้าเรารู้จักคำว่า “ไม่” คำเดียว
ก็จะทราบถึงความ “ไม่” ของทุกสิ่งแล้ว